Geen typische kerk

'Respecteer het verleden' was wat er door onze hoofden ging, toen we begonnen aan dit project om een 20e eeuwse kerk te verbouwen tot woning. Dit kerkgebouw had geen speciale 'kerk' architectuur. Een typisch zeventiger jaren architectuur: metselwerk met houten raamkozijnen die je ook wel ziet in school- en kantoorgebouwen. Er was ook geen aanleiding om het aan te passen, dus hebben we het exterieur gehouden zoals het was. We hebben alleen een glazen gevel aan de tuinkant toegevoegd voor meer daglicht en een beter zicht op de tuin.

Vloer wordt wand

In onze verdere zoektocht om typische 'kerk' architectuur elementen in het interieur te behouden, zagen we dat de kamers ook niet al te bijzonder waren: zichtbare metalen constructiedelen en houten raamkozijnen. Alleen het altaar, het orgel, de kerkbanken en de eikenhouten vloerdelen leken op authentieke overblijfselen van een kerk. Maar het altaar, het orgel en de kerkbanken waren verkocht door de vorige eigenaar. Dus het enige unieke element dat overbleef was de eikenhouten vloer. We besloten om de vloerdelen te hergebruiken als binnenwand bekleding en om de sporen van de tijd op de planken te laten zitten.

Patina

Als speciaal effect creëerden de sporen van voormalige bevestigingen aan de kerkbanken en het opnieuw rangschikken van de planken een soort bamboe-achtig patroon. Toen de opdrachtgever overtuigd werd dat deze zichtbare sporen op het hout zijn woning een unieke expressie zou verlenen, vond hij het steeds mooier (en wij ook).

Multiplex, leer en epoxyhars

Voor de hoofdstructuur van het interieur gebruikten we blanke multiplex panelen en wit stucwerk om aan te sluiten bij de bestaande informele materialen. Om het karakter van het interieur kracht bij te zetten hebben we een kookeiland toegevoegd, een leren kamerscherm en speciaal ontworpen wasbanken van epoxyhars.